Κυριακή, Φεβρουαρίου 4

Chimay: Ανάμεσα σε παράδοση και brand


Αυτό που έχει διαφοροποιήσει τη Chimay σε σχέση με τις άλλες πέντε τραπιστικές είναι η μεγαλύτερη μαζικοποίηση στην παραγωγή της. Ναι, και η Westmalle έχει προχωρήσει σ’ αυτόν τον τομέα αρκετά, όπως και η Rochefort σε μικρότερο βέβαια βαθμό, αλλά η Chimay ακολούθησε γρήγορα τους ταγούς της οικονομίας της αγοράς, απελευθερώνοντας έτσι το προϊόν απλόχερα σε όλον τον πλανήτη.

Πρακτικά αυτό έχει κάποια επακόλουθα: Η παραγωγή και η εμφιάλωσή της σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες απέχει πλέον πολύ από την ειδική φροντίδα των Peres Trappistes, όπως επιγράφεται στην ετικέτα. Η μπύρα γίνεται βιομηχανικό προϊόν και στην αγορά ακολουθεί την ορολογία του μάρκετινγκ, υποβαθμίζεται δηλαδή σε «brand».

Χάνοντας, όμως, μέρος τη γοητείας που ασκεί σε μας τους ρομαντικούς το παραδοσιακό στοιχείο, δεν απώλεσε παρά ελάχιστη, τηρουμένων των αναλογιών, από την ποιότητά της. Επιπλέον, στη μικρή μας Ελλαδα βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να τη βρίσκουμε με χαρακτηριστική ευκολία σε πλείστα όσα σουπερμάρκετ, κάβες, καφετέριες κ.λπ.

Η Chimay bleue δεν είναι η αγαπημένη μας επιλογή όσον αφορά στον κύκλο των τραπιστικών, ούτε η Chimay Grand Reserve είναι η πρώτη μας προτίμηση σε μπύρες παλαίωσης. Ομως, κάπου στο βάθος της κάβας μας ίσως να έχουμε
μια 750άρα γιατί δεν έχει χάσει ακόμα τον κλασσικό χαρακτήρα και την αξι
oπιστία της.

Και στα διαδικαστικά (Chimay Bleue): Πλούσιος αφρός καφέ απόχρωσης, δυνατό φρουτώδες άρωμα και η γεύση της μαγιάς σε όλο της το μεγαλείο. Όλα αυτά σε ένα περιβάλλον 9% αλκοόλ.

* Το τέλειο σερβίρισμα εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=o72bxPZUcGM

11 σχόλια:

Dokimos είπε...

Kalytero titlo den tha mporouses na valeis file! Eixa prosfata mia sizitisi gia ti blue tis Chimay k katalixame sxedon sta idia. Poli dynati, akoma k an exei ginei pio emporiki. Stin Ellada pantws diskola vriskeis tis aderfes tis, na kaname k kamia sygkrisi..Euxaristw greek trapist, kerdises afesi amartiwn gia tin epomeni evdomada!

Dokimos είπε...

Episis: sto videaki, to mpoukali prepei na akoumpaei sta xeili tou potiriou i oxi? genika synithizetai me tis mpyres to antitheto tou krasiou?

Brewtus_Tripelius είπε...

dokimos, προσωπικά δεν ξέρω αν 'απαγορεύεται' να ακουμπάει το μπουκάλι στο ποτήρι, έχω όμως την εντύπωση ότι ο τεχνίτης μπυρόβιος τηρεί αυτή τη διακριτική απόσταση ανάμεσά τους- αν ειναι και μάστορας, μπορεί να το γεμίσει όντως από απόσταση.

Να συμπληρώσω ότι η Chimay βγάζει άλλη μια πολύ καλή, την Chimay Cinq Cints που έχω δοκιμάσει εκτός Ελλάδος. Προσωπικά μού αρέσει πολύ η Grande Reserve, αν και ποτέ δεν την παλαιώνω αρκετά: καθότι πιο banale από άλλες μπύρες παλαίωσης, 'θυσιάζεται' πιο εύκολα και γρήγορα!

Ανώνυμος είπε...

Η πλέον "βιομηχανική" από τις trappist (πέρσι είχαν κατακλύσει και με διαφημίσεις τις Βρυξέλλες για επισκέψεις στο μοναστήρι) με μεγάλη παραγωγή.Η μπλε ετικέτα είναι μακράν πρώτη σε προτιμήσεις ανάμεσα στις βαλώνικες αυτές μπύρες.
Η Cinq Cints λέγεται στα μπαρ και Chimay blanche (ή wit), όχι ομως γιατι ειναι witbier -tripel είναι- αλλά λόγω της ετικέτας.
Μέχρι πρόσφατα η Grand Reserve (ουσιαστικά μια μπλε με τα προτερήματα της εμφιάλωσης σε μπουκάλι 750ml ώστε να γίνει η επαναζύμωση) αποτελούσε τη φτηνότερη λύση "διαφορετικής" μοναστηριακής αφού ο καθένας τη βρίσκει εύκολα στα σούπερ μάρκετ με τιμή λίγο πάνω από τα 2 ευρώ. Τους τελευταίους μήνες έκαναν την εμφάνιση τους όμως και μπουκάλια Westmalle Tripel των 750ml, λίγο πιο ακριβά αλλά και αυτά κάτω από το "ψυχολογικό" όριο των 3 ευρώ.

Brewtus_Tripelius είπε...

Speculoos, καλωσήρθες! Η Westmalle είναι σαφώς πιο πάνω στις προτιμήσεις μας. Πάντως 2 και 3 ευρώ είναι τζάμπα για 750ml, τουλάχιστον με τα Ελληνικά και τα Βρετανικά δεδομένα τα οποία γνωρίζουμε. Στην Αγγλία η Cinq Cints είναι κοντά στις 4.5 λίρες, ακριβό σπορ δηλαδή...

greektrappist είπε...

Dokime, η Bleue είναι πιο εύκολο να βρεθεί στην Ελλάδα, αλλά υπάρχουν κάποιες μπυραρίες που έχω συναντήσει πλήρη την τριάδα.
Οσο για την εβδομαδιαία άφεση που μου δίνεις, χαίρομαι, αλλά δεν πρόκειται να με συνετίσει:)
Speculoos, πριν ένα χρόνο στο Άμστερνταμ έβλεπα ψηλά στους καταλόγους τη Chimay, αλλά και τη Westmalle, που πρέπει να έχει κάνει γερό μπάσιμο στην Ολλανδία, στο κυνήγι της La Trappe.
Οσο για τις τιμές, ειδικά για τις τραπιστικές που παράγονται μαζικά, θα έπρεπε είναι σαφώς πιο χαμηλές στην Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

Μόλις είδα το βιντεάκι με το σερβίρισμα της Chimay.
Στο Βέλγιο θεωρείται από μεμπτό ως αγένεια (ή ακόμα και ιεροσυλία) να αδειάζεις όλο το μπουκάλι (και το ίζημα) στο ποτήρι.
Είναι επίσης και δείγμα απειρίας από την πλευρά του μπαρμαν. Για αυτό πίνουν πχ, τη Westmalle ή την Duvel (τυπικό παράδειγμα μπυρών με ξανθό χρώμα και πολύ μεγάλη κατανάλωση) όσο πιο διαυγείς γίνεται. Το ίζημα θα πέσει στο ποτήρι μόνο αν το ζητήσει ο πελάτης.
Για κούνημα δε, όπως είδαμε, ούτε λόγος. Κουνάνε το ποτήρι και ποτέ το μπουκάλι. Μόνο στις witbier (πχ, Hoegaarden, Brugs) κουνάνε και το μπουκάλι.
Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο το χρώμα αλλά και η γεύση αλλάζουν με την προσθήκη του ιζήματος. Ισως ένας από τους λόγους που δεν πίνουν το ίζημα έχει να κάνει με τις...στομαχικές διαταραχές που προκαλεί ύστερα από μια μέτρια κατανάλωση (και εδώ πίνουν αρκετά!).

Περί ορέξεως βέβαια ουδείς λόγος...

Brewtus_Tripelius είπε...

speculoos, πολύ χρήσιμες γνώσεις αυτές-ειναι βασικό asset για την σελίδα μας να έχουμε πληροφορίες κατευθείαν από την πατρίδα της μπύρας.

Προσωπικά λατρεύω και το ίζημα και τα κάθε λογής 'κομματάκια' που αιωρούνται σε διάφορα μπουκάλια! Δεν ξέρω αν αυτό είναι μεμπτο... ΟΙ εντελώς διαυγείς μπύρες (Duvel, Lucifer) μπορεί να είναι εξαιρετικές ώρες-΄ωρες, αλλά προτιμώ τις πιο 'θολές' με το κατακάθι τους.

Brewtus_Tripelius είπε...

A propos, νομίζω ότι οι Saison έχουν περισσότερο ίζυμα, έτσι δεν είναι; Θυμαμαι ακόμα την Saison d' Epeutre (ή κάπως έτσι) μια φοβερή saison με μπόλικο πράγμα να αιωρείται στο μπουκάλι!!!

greektrappist είπε...

Πολλοί λένε ότι, ειδικά στις tripel, αξίζει τον κόπο να κρατηθούν ένα-δύο δάχτυλα στο μπουκάλι για να προστεθούν μετά από κανά δεκάλεπτο. Τέλοσπάντων, αν πρέπει κάπου να υπάρχουν αυθεντίες, θα είναι στο Βασίλειο της Μπύρας, όποτε πάμε πάσο. (Παντως ο τύπος στο βίντεο πρέπει να είναι Βέλγος ή Ολλανδός).

Κι εγώ συμφωνώ, πάντως, με τον Brewtus ότι οι "θολές" μπύρες κρύβουν μεγαλύτερο μυστήριο.

JohnnYoXSios(Paulaner) είπε...

Μπλε Chimay απο τις αγαπιμενες μου μπυρες.Σημερα ειπια με εναν φιλο ενα μπουκαλι.Δυνατη γευση απο μια πραγματικα τρομερη μπυρα.